uygun bir foto da degil yapilmak istenene, olsun ama her yorgunlugun bir bedeli, her sebebin bir sonucu, imla hatalarinin gramerle, yumurtanin tavuk, yansimanin hayat ve yalanin gercekle
bir ara calistigim, kompresör üreten firmanin 2 futbol sahasi büyüklügündeki deposunun ortasinda durup birbirinden farkli 250 binin üzerinde büyüklü kücüklü yedek parcanin (civata, vida ,motor parcalari vs) insanoglunun neyine delalet ettigini düsünememezlikten kaynaklanan kisa süreli bir bilinc kacismasi yasamistim... bilinclerimi topladim ve bütün bu olanlara neyin sebep oldugunu bulsam bile bi ise yaramayacaginin bilincini en üste koyup oradan uzaklastim..
gelecekten gelip de CERN deneyini sabote edenlerin varligina iki önemli bilimadami inanabiliyor hem de bu bilimadamlari cern programinda önemli biryerlerde yer aliyorlarsa ZAMANIN GÖZLERI oldugu dogrudur...
bazi sözcükleri düsünmeden edemiyor insan
cok da önemli degil önemsenmek yasamda
bir fantaziyim kacak bilinclerin ucaginda
huzurun mavi derinliklere dogru gittigini kim söylemisti eskiciye? söyle bir düsündügünde kendisini rahatlatmak isteyen annesinin bir teselli cümlesinden yola ciktigini hatirladi...
derin mavilikte kaybolan huzuru arayan eskicinin öyküsüdür:
--ne diyordum duvarlar son degildirler
--kimi zaman da duvarlardaki güzelligi incelemelisin
cok yakinda bir ara sokakta caddeyi seyrediyorlardi.. kendilerini para karsiliginda evlat edinip dünyanin cesitli ülkelerine götürecek seyyahlara parlak, cazip temiz alimli görünmek istediklerine eminim... bu fotograf cekildikten bu yana acaba nerelere dagilmislardir.. ve bunu bilsek bile ne önemi vardir?
bu agac ruj süremez mi?
yillarca türkiyede sosyalistlerin bir bölümünün benim anlayamadigim bicimde dillerinden düsmeyen slogandi bu..
uzun süre yayinlayip yayinlamamakta tereddüt ettim bu fotograflari... insana olan güvenimi yitirdigim bir döneme denk gelmisti dünyama girisi ve bu algimi daha da güclendirmisti... Bir ALMAN TOPLAMA KAMPI... polonyada... birkenau ya da auschwitz diye biliniyor... insanin insana reva gördüklerini anlatmasi bile yaralayici... fotografta görülenler auschwitze zorla calistirilip öldürülmek, iskence ve insanlik disi deneyler yapilmak icin getirilen onbinlerce yahudi, sosyalist, escinsel ya da diyelim alman olmayan ve NAZI(alman milliyetcileri,gerci hicbiryerde farki yoktur fasizmin!) gibi düsünmeyen insanlara ait protezler.... yakildiktan ya da öldürüldükten sonra insanlarin herseyleri siniflandirilip depolara kaldirilmis.. savas ganimeti gibi..
insan kasvetlere gömülüyor... ama biselerle de ugrasmak lazim..
yasamak biraz da heveslerin tatmini oraninca amacini gerceklestiriyor... birisine bir yemek pisirmek, bir sey hediye etmek, bir isi yapmak... ama yasamin hevessiz formlari da var...
kimi kapilar hic aciliyor mu bilmem
yasanmislarin izlerinden dogan müzigin ritmiyle birlikte dans edemiyorsa insan
halen orada mi?
aradim taradim fotografi büyüttüm ama ismini bulamadim.. londranin balik pazarinin oldugu eski sokaklarindan birinde ama bayagi merkezi bi yerdeydi bu restaurant...
o kadar zaman mi?
duydugum gibi yazdim... kazaklarin kiyiz üyünün catisinin alttan görünüsü... ayni zamanda kazaklarin bir simgesi.. sanki gökyüzüne bir cati kurmus gibi.. ne dedim ben simdi :)
cocuk cikabilir... türkiyeye has bir uyari levhasi oldugunu sanmayin sakin... dünyanin her tarafininda benzerlerine rastladim.. ama sözkonusu Türkiye olunca bana gülünc geliyor nedense :)
yeniden damla olmak icindir
ve tüketim toplumu
söyle bir düsündügümde sürekli olarak kapilardan gectigimizi görüyorum... bicimine yapildigi maddeye rengine belki fazla dikkat etmedigimiz ama gündelik yasamimizda mutlaka var olan gecitler... tercihim bu her gün kullandigimiz nesnelerin estetik ve rahatlatici olmasi... ama hizlanan zaman buna izin vermiyor... gerci hizlanan zamanin kendisi degil.. insanin zaman algisi
zaman bir sekilde isliyor iliklerimize. hücrelerimize duvarlara ve her yere
ratibor satosu
biliyorsunuz siz de o hali... ?
